Kamień węgielny pod budowę świątyni wmurowano 24 października 1913 r., budowę ukończono w 1919 r. Do 1945 r. świątynia pełniła funkcję ewangelickiego kościoła garnizonowego. Jest to kościół trójnawowy, zbudowany z betonu, założony na planie prostokąta z wyodrębnieniem, półkoliście zamkniętym prezbiterium. Wewnątrz znajduje się duży chór muzyczny z organami, w prezbiterium drewniany neogotycki ołtarz „Ostatnia Wieczerza”. Nad łukiem tęczowym umieszczono współczesne freski przedstawiające Chrystusa w otoczeniu aniołów i świętych.